Caroline Westerhout

Caroline Westerhout (Weert, 1970) heeft Reproductie Tekenen op het Grafisch Lyceum in Eindhoven gestudeerd. Na haar studie ging ze aan de slag als grafisch vormgever. Rond 2000 is ze zich in olieverf gaan verdiepen, wat door diverse emotionele ervaringen, en oefening, resulteerde in een sterke, eigen stijl. Caroline gebruikt die stijl om emoties te bestuderen, te begrijpen en uit te drukken, vaak door midden van haar eigen gezicht. Het oeuvre van Caroline Westerhout bestaat veelal uit portretten, maar niet in de traditionele zin van het woord. Ondanks dat ze een fervent beoefenaar en liefhebber is van de klassieke schildertechnieken, vindt ze het spannend om het experiment aan te gaan. Hierdoor heeft haar werk een ontegenzeggelijk contemporaine uitstraling. Figuratie wisselt ze af met rauwe, abstracte elementen, ze speelt met deformatie en perspectief. Ook qua verfhuid vindt ze het interessant om een dualiteit te creëren: verfijnde, realistische delen van het gezicht – ogen en monden – in combinatie met grove toetsen en streken en minder uitgewerkte vlakken. Door deze samenvoeging van stijlen en technieken ontstaat er beweging, emotie en een spannende vervreemding.

Met haar werk nodigt ze het publiek uit om deel te nemen aan haar analyse van emoties, zoals zij die voelt en begrijpt. De toeschouwer wordt in deze zoektocht getrokken en vindt de antwoorden die bij hem of haar passen. Men kan proberen om achter de huid van een ander te kijken, maar zal daar nooit echt in slagen. Caroline sluit zich aan bij andere kunstenaars, zoals Cindy Sherman, die ons ook herinnert aan onze vooroordelen. Haar thema is tijdloos en met haar verbazingwekkende technische bekwaamheid heeft haar werk een universele aantrekkingskracht. De indringende ogen en de transparantie van de menselijke huid zijn zo levensecht geschilderd dat de personages tot leven lijken te komen.