Paul Delmee

Paul Delmée (Brussel, 1944) studeerde aan de Academie des Beaux Art in Brussel.
Delmée openbaart een nieuw soort realisme, een realistische illusie die ons naast de buitennatuurlijke zekerheid plaatst. Over alle dingen laat hij een verrassende dubbele blik glijden; die van de schilder en die van de ziener. Soms lijkt het alsof Delmée zou willen terugkeren naar zijn eerste oevers, de heuvels en verboden plekken van zijn geboorteplaats die hem als jongen al hun geheimen prijs gaven. Men herkent in zijn werk altijd droom, angst, herinneringen en al wat langzaam vervaagt. Soms glipt een voorwerp binnen dat ons vertrouwd is, een stoel, een tafel of een appel, maar toch ergens verschoven. Een teken van vervreemding. Zijn palet is warm met groene en gouden tonen, doch altijd monochroom. De stilte waarin het werk van Delmée baadt, een kalme, diepe smeltkroes van allerlei mogelijkheden, is ver van steriel en weekt bij de meesten tal van emoties los. Zijn schilderijen nodigen je telkens onweerstaanbaar uit naar binnen te wandelen.

Grote steden, gebouwd in vroeger tijden, waar geen mensen meer zijn. Wat overblijft zijn tijdloze, prachtige constructies.