categorie Beelden
kunstenaar Herman Muys
Herman Muys is een Vlaamse beeldhouwer die voornamelijk met keramiek werkt. Hij studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, waar hij uiteindelijk hoogleraar zou worden.
Zijn kunstwerken getuigen van uitzonderlijke fragiliteit en een aangrijpende emotionele geladenheid. Prachtig, maar moeilijk. Niet zelden worden dagenlange werksessies vernietigd door een foutieve inschatting van kleisoort, glazuur of temperatuurschommelingen in het bakproces. In zijn figuratie zijn dikwijls duidelijke referenties naar menselijke en dierlijke verschijningsvormen te herkennen, steeds met een uitgesproken karakter. Zijn intentie is niet emoties weer te geven, wel ze op te wekken. De inleving van de toeschouwer is daarbij een bepalende factor. Hoewel Herman teruggrijpt naar een herkenbare vormentaal, is het in geen geval zijn bedoeling natuurgetrouw te werken. Vorm staat slechts ten dienste van de achterliggende gedachte. Het ruwe, het authentieke is onbetwistbaar aanwezig, maar verder worden de figuren vaak omhuld door een waas van mysterie. Niet alles mag meteen duidelijk worden, reflectie is nodig. Herman creëert een sfeer, een gemoedstoestand, verder laat hij het aan de toeschouwer over, hoe die het beeld laat verder leven in verbeelding.
Herman Muys
Hondje
Waarde
€ 1.350,-Conditie
In perfecte staat
Techniek
Keramiek
Afmetingen
Conditie
In perfecte staat
Techniek
Keramiek
Afmetingen
categorie Beelden
kunstenaar Herman Muys
Herman Muys is een Vlaamse beeldhouwer die voornamelijk met keramiek werkt. Hij studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, waar hij uiteindelijk hoogleraar zou worden.
Zijn kunstwerken getuigen van uitzonderlijke fragiliteit en een aangrijpende emotionele geladenheid. Prachtig, maar moeilijk. Niet zelden worden dagenlange werksessies vernietigd door een foutieve inschatting van kleisoort, glazuur of temperatuurschommelingen in het bakproces. In zijn figuratie zijn dikwijls duidelijke referenties naar menselijke en dierlijke verschijningsvormen te herkennen, steeds met een uitgesproken karakter. Zijn intentie is niet emoties weer te geven, wel ze op te wekken. De inleving van de toeschouwer is daarbij een bepalende factor. Hoewel Herman teruggrijpt naar een herkenbare vormentaal, is het in geen geval zijn bedoeling natuurgetrouw te werken. Vorm staat slechts ten dienste van de achterliggende gedachte. Het ruwe, het authentieke is onbetwistbaar aanwezig, maar verder worden de figuren vaak omhuld door een waas van mysterie. Niet alles mag meteen duidelijk worden, reflectie is nodig. Herman creëert een sfeer, een gemoedstoestand, verder laat hij het aan de toeschouwer over, hoe die het beeld laat verder leven in verbeelding.