Alessandro Papetti

Een van de manieren om elektromagnetische energie zichtbaar te maken, is een hoopje ijzervijlsel met een magneet allemaal dezelfde kant op te trekken. De beweging van de magneet laat zijn sporen na in het statische materiaal. De energie van Alessandro Papetti heeft een zelfde werking op de onderwerpen die hij schildert. De straten, gebouwen, machines en mensen lijken elektrisch geladen te zijn door een abstract soort beweging. De vaart van die beweging is erin af te lezen, evenals de intensiteit van de energie. Het is verbazingwekkend om te zien hoe de schilderijen, die slechts bestaan uit doek en verf, deze ‘geleidende’ energie doorgeven. Het statische voorwerp schilderij blijkt in staat om de vonkenregen in Papetti’s geest op de beschouwer over te brengen. Menige collega-kunstenaar probeert het geheim te achterhalen van deze nerveus-trefzekere techniek, die op geen enkele academie gedoceerd wordt en toch een verbluffend overtuigende impact heeft. Dit ‘geheim’ trachten te achterhalen is vergeefse moeite, want alleen de vibratie in Papetti’s brein, opgeroepen door de fascinatie die hij met zijn onderwerpen heeft, kan de schilderhand sturen op deze hoogst individuele manier. De magische straten, de industriële dramatiek, de zwemster in het woelige water, het liggend naakt in de geladen atmosfeer van een interieur, diverser kunnen de onderwerpen niet zijn, maar de schilder was erbij om ze met zijn penseel te betoveren.

Als liefhebber van fotokunst probeert Alessandro Papetti (1958) op het doek het moment te ‘vangen’ zoals een camera dat in een fractie van een seconde doet. Hij legt al zijn kracht in het schilderen en geeft zichzelf een minimale ‘sluitertijd’ om het beeld vast te leggen. In de directheid die daardoor ontstaat is nauwelijks plaats voor twijfel of overdenkingen. Met snelle verfstreken, nadrukkelijke tekenlijnen en theatrale contrasten componeert hij illusies die het oog vervoeren.

Alessandro Papetti belaadt zijn onderwerpen met de zinderende energie van zijn visionaire geest. Als waarnemer voegt hij iets zeer individueels toe aan het waargenomene. Papetti’s voedende blik werpt een intens licht over de onderwerpen en stuurt trefzeker zijn zoeken in lijnen en vormen. De illusionerende kracht van zijn werk is zo groot, dat men overal details meent te zien die niet geschilderd zijn. Bijna zonder ego, zonder afstand tussen zichzelf en het schilderij zet hij op het doek wat hij met zijn scherpe observatievermogen waarneemt.

Schilderend in de grote Italiaanse traditie schuwt Papetti de ongekunstelde rauwheid van het leven niet, waardoor hij meer gemeen heeft met Giacometti dan met die andere schilder waarmee hij soms vergeleken wordt, Giovanni Boldini.